Σήμερα έχουμε στο σπίτι μας μια καταπληκτική μέντορα, μαμά η ίδια, που περνάει δημιουργικό χρόνο με την κόρη μου. Τους ανθρώπους στη ζωή μας, τους επιλέγει η διαίσθηση, όχι οι τίτλοι και τα πτυχία τους.
Μαζί, κάνουν πολλά... Λένε παραμύθια, διαβάζουνε, μιλάνε για τη φύση, μαθαίνουν Ελληνικά, Αγγλικά, παίζουν θέατρο... βασικά, έχω χάσει λογαριασμό! Πόσα πράγματα μπορεί να κάνει ένα παιδί, με έναν άνθρωπο που αγαπάει τα παιδιά, που κρατάει ζωντανό το παιδί μέσα του, που ξέρει να επικοινωνεί και να μεταδίδει. Τις χαίρομαι και τις δυο. Η ώρα περνά και δεν φαίνεται να την προσέχουν.
Είναι σημαντικό για ένα παιδί που δεν πηγαίνει στο σχολείο, να έρχεται σε επαφή με διάφορους, διαφορετικούς ανθρώπους. Έτσι, καλλιεργεί την προσωπικότητά του, ανοίγει τους ορίζοντές του, διευρύνει τις γνώσεις του. Το παιχνίδι και η συνεργατική, ισότιμη επικοινωνία είναι αναπόσπαστα μέρη της μάθησης και της καλλιέργειας του ανθρώπου.
Έχουν πάρει φόρα... σχεδιάζουν διάφορα, μιλάνε για τα πάντα, μοιράζονται εμπειρίες και γνώσεις. Περνάνε καλά και παρακολουθώντας τες δεν ξεχωρίζεις το παιδί και τον ενήλικα. Ποτέ η διαίσθηση δεν κάνει λάθος, μα χρειάζεται να μάθουμε να την εμπιστευόμαστε. Διαφέρει από το ένστικτο, που είναι το φυσικό σύστημα ασφαλείας που έχουμε (και αυτό) παρεξηγήσει.
Χαίρομαι για αυτή τη νέα συνεργασία, που βασίζεται σε αλληλοεκτίμηση, ευγνωμοσύνη και συνδημιουργία. Ο κάθε άνθρωπος έχει κάτι ιδιαίτερο να προσφέρει στον άλλον. Φτάνει να ανοίξουμε το μυαλό μας, να απαλλαγούμε από τις φοβίες και τα στερεότυπά μας, και να βρούμε ξανά την αλήθεια μέσα μας. Είναι πολύ πιο απλά τα πράγματα απ' όσο τα έχουμε κάνει.
Δεν χρειάζεται να ελέγχουμε τους ανθρώπους, αλλά να τους εμπιστευόμαστε, αφού εμπιστευτούμε τους ανθρώπους, τον εαυτό μας και τη ζωή. Δεν λειτουργούν καλύτερα οι άνθρωποι στην πίεση, στην τιμωρία και στην επιβράβευση, αλλά στην αναγνώριση, την ελευθερία έκφρασης και τον σεβασμό της μοναδικότητάς τους.
Καλή διαδρομή, Μάγδα και Νεφέλη... σας χαίρομαι, από απόσταση!
No comments:
Post a Comment