Υπογράφουμε

Να σταματήσει η Κρατική βία

Υπογράφουμε και μοιραζόμαστε

 

Η νομότυπη αρπαγή ενός παιδιού από τη μητέρα του, εις το όνομα οποιουδήποτε εκπαιδευτικού συστήματος ή νόμου, δεν μπορεί να είναι δικαιολογημένη όταν εναντιώνεται στους Φυσικούς, Δίκαιους και Ηθικούς Νόμους.

 
Φαντάσου να είσαι ένα ελεύθερο παιδί που μεγαλώνει με τη μαμά του ευτυχισμένο.Να νιώθεις ασφάλεια, αγάπη, ελευθερία να εξερευνήσεις τον κόσμο και τα ενδιαφέροντά σου.Να ζεις κοντά στη θάλασσα, να καλλιεργείς τον κήπο σου,να μεγαλώνεις μαζί με το σκύλο σου,να κάνεις φίλους κάθε ηλικίας και κάθε κουλτούρας, να μαθαίνεις

ακολουθώντας την περιέργεια σου και το πάθος σου για τη ζωή.Να ζεις μέσα στη φύση, αξιοποιώντας όλα τα δώρα της, τα μαθήματα και τη σοφία της. Να είσαι ΠΑΙΔΙ!

Τώρα φαντάσου ότι ένα πρωί, καθώς ξεκινάς για να συναντήσεις άλλα παιδιά και να κάνεις νέους φίλους, απροειδοποίητα και αδιάκριτα, έρχονται και σε αρπάζουν από τη μαμά σου. Χωρίς να το έχεις συνειδητοποιήσει, μόλις πέρασες τις τελευταίες σου στιγμές μαζί της και στον κόσμο που γνώριζες για μια δεκαετία.

Η μαμά σου κρατείται μακριά σου. Εσύ παραδίδεσαι σε ανθρώπους που γνωρίζεις ελάχιστα, χωρίς παρουσία

λειτουργών, τη συμβολή ειδικών. Έκτοτε, σου απαγορεύεται η επιστροφή ή έστω η επίσκεψη στο σπίτι σου,

στον κόσμο σου. Σου απαγορεύεται η επαφή με τους φίλους σου, τους συγγενείς σου, τους κοντινούς σου ανθρώπους. Γιατί; Δεν ξέρεις. Δεν σε ρώτησαν ποτέ, δεν σου εξήγησαν ποτέ, δεν σε άκουσαν ποτέ. Σού είπαν ένα σωρό ψέματα εκ των υστέρων… Τίποτα δε μοιάζει με πριν… Δεν ακούνε τα κλάματα, ούτε τις κραυγές σου. Δεν ενδιαφέρονται για το καλό σου, όπως λένε. Δεν υπάρχεις. Είσαι ένα μικρό, άβουλο, ασήμαντο παιδί.

Ενδιαφέρονται μόνο να κόψουν το κεφάλι που σηκώθηκε και τόλμησε να αμφισβητήσει το κατεστημένο. Το κεφάλι που σηκώθηκε είναι της μάνας σου. Της μάνας που σε μεγάλωνε με Αλήθεια και Αξίες. Της μάνας που σου μάθαινε

να ψάχνεις, να ερευνάς, να ακούς, να δοκιμάζεις, να μη φοβάσαι! Μα, πώς θα διατηρηθούν οι εξουσίες αν εσύ

μάθεις να εξετάζεις, να ψάχνεις, να ερευνάς, να ακούς, να αμφισβητείς, να δοκιμάζεις και να μην τις φοβάσαι; Πώς θα γίνεις κι εσύ ένα πιόνι στα χέρια τους; Πώς θα διατηρηθεί η «ησυχία, η τάξη και η ασφάλεια»;

Η εναλλακτική εκπαίδευση, νόμιμη σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου με λαμπρά αποτελέσματα εδώ και δεκαετίες,

επιστημονικά αναγνωρισμένα και αποδεδειγμένα, παράνομη στην Ελλάδα, οδηγεί πολίτες στην ανυπακοή.

Το κράτος, σε μια προσπάθεια να διατηρήσει τον έλεγχο που χάνει, αντί να προχωρήσει προς το μέλλον

αφουγκραζόμενο και ανταποκρινόμενο στις ανάγκες ενός κόσμου που αλλάζει ραγδαία, προβαίνει στο πρωτοφανές

έγκλημα της νομιμοφανούς ΑΡΠΑΓΗΣ ενός ανήλικου παιδιού από τη μάνα του, καθιστώντας έτσι απόλυτα σαφές στους υπηκόους του ότι θεωρεί ιδιοκτησία του τις ζωές τους, το σώμα τους, ακόμα και τα παιδιά τους.

Αρπαγή και τιμωρία του μόνου μη σχολειοποιημένου παιδιού που δεν κρυβόταν, οδηγώντας δεκάδες άλλους

που το κάνουν κρυφά να κρυφτούν ακόμα περισσότερο. Παράλληλα, αδιαφορεί για όλα εκείνα τα παιδιά που για διάφορους άλλους κοινωνικούς, ιατρικούς, χωροταξικούς λόγους αποκλείονται από την, κατά τα άλλα αναχρονιστική και ελλιπή, εκπαίδευση, χωρίς αυτό ποτέ να θέτει την κρατική μηχανή σε κίνηση.

Ζητάμε, απαιτούμε, πιέζουμε προς όλες τις κατευθύνσεις, τους συνειδητούς ανθρώπους παντού, τους φορείς, τις διεθνείς υπηρεσίες, το Κράτος, να επιστρέψει το παιδί στη μάνα και στο σπίτι του.

Τα παιδιά ΔΕΝ είναι και δεν πρέπει να γίνονται μέσο εκβιασμού των γονιών από το κράτος.

Οι πολίτες δεν ανήκουν στο κράτος, το κράτος είναι εκεί για να υπηρετεί τους πολίτες. 

Ποιος λόγος μπορεί να δικαιολογεί, να δικαιώνει τόση βία σε ένα παιδί, μια μάνα;

Να σταματήσει η Κρατική βία

Υπογράφουμε και μοιραζόμαστε ως συνειδητοί άνθρωποι γιατί όταν σωπαίνουμε εξουσιαζόμαστε.