Apr 18, 2015

Είμαι μόνο μια μαμά!




Δεν είναι μύθος πως αξίζει να παλεύεις για τις αξίες σου ή για το όραμά σου. Δεν είναι αλήθεια ότι είμαστε μικροί ή ότι μπορεί κάποιος να μας σταματήσει αν αυτό που θέλουμε είναι για το καλό όλων. Και είμαι χαρούμενη που η ίδια η ζωή μου επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά τις αλήθειες αυτές και άλλες παράλληλα.

Η καταγγελία έγινε και καλώς έγινε! Άλλωστε, δεν κρύφτηκα ποτέ, ούτε ντράπηκα, ούτε προσπάθησα να διαφύγω. Τώρα παίρνουμε το δρόμο που ανοίγεται μπροστά μας και ξέρω πως δεν είμαι μόνη, παρά μόνο στην προσωπική, προσωρινή υπόθεσή μου έναντι του νόμου, που όμως θα πάρει επιτέλους διαστάσεις. Γιατί πρέπει!


Γιατί δεν γίνεται να μην είμαστε ελεύθεροι. Δεν γίνεται να έχει κάποιος άλλος πρώτος, την ευθύνη για τα παιδιά μας. Γιατί πρέπει επιτέλους να κάνουμε στην άκρη τους φόβους μας και να τολμήσουμε να προχωρήσουμε μαζί.

Ναι, κάνω homeschooling (αν και ο όρος δεν με εκφράζει απόλυτα) γιατί αρνούμαι να συμμορφωθώ και να υποβάλω το παιδί μου στο υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα. Αρνούμαι να υπακούσω τους νόμους που καταπατούν τα ανθρώπινα και γονεϊκά μου δικαιώματα, χωρίς να υπάρχει αντίστοιχη λογική, επιστημονική, τεκμηριωμένη θέση, το γιατί ωφείλω να το κάνω.

Δεν θα ήταν η πρώτη μου, ιδανική επιλογή αν είχα άλλες εναλλακτικές, αλλά δεν έχω! Δεν θα ήθελα να αναλαμβάνω όλο το βάρος, ενώ θα έπρεπε να υπάρχουμε ως κοινότητες, ως κοινωνίες, ως άνθρωποι που συνεργάζονται, αλληλοστηρίζονται και προσφέρουν ισότιμα αυτό που αγαπάει ο καθένας να κάνει και είναι καλός σε αυτό, στον άλλον.

Πολλά χρειάζονται αλλαγή! Το όραμα υπάρχει! Η κοινωνία ήδη αλλάζει… μόνο όποιος δεν θέλει να το δει, δεν το βλέπει πλέον. Κινητοποιούμαστε, μαζευόμαστε, συζητάμε, ανταλλάσσουμε. Όμως χρειαζόμαστε και την αλλαγή του νόμου. Χρειαζόμαστε τη μετακίνηση της Πολιτείας. Θέλουμε η Πολιτεία να αντιπροσωπεύει εμάς, όχι να αποτελεί ένα αστυνομικό καθεστώς με φοβισμένους πολίτες, που αναγκάζονται να συμμορφώνονται.

Θέλουμε η έννοια της ελευθερίας, της πραγματικής δημοκρατίας, της κριτικής σκέψης και της συνειδητής βούλησης να αποκτήσουν νόημα, σάρκα και οστά, τώρα, όχι μετά από 20 ή 50 χρόνια. Δεν έχω το χρόνο αυτό! Δεν θέλω να περιμένω! Το παιδί μου μεγαλώνει τώρα! Θέλω να του παραδώσω μια διαφορετική κοινωνία και να του πω πως προσπάθησα, έκανα τα πάντα, ήμουν εκεί, όταν αλλάζαμε το κατεστημένο.

Πρώτα όμως χρειαζόμαστε ευθύνη. Και την αναλαμβάνω. Ναι, παρανομώ! Γιατί μου το δηλώνει ο Εαυτός μου, το Είναι μου, το παιδί μου, που το βλέπω να μεγαλώνει ελεύθερο και ευτυχισμένο. Θα το πολεμήσω, όπου και όπως κι αν χρειαστεί. Αν είμαστε πολλοί, τα πράγματα θα γίνουν πολύ πιο εύκολα και γρήγορα. Δάσκαλοι, γονείς και παιδιά, όλοι θέλουμε κάτι διαφορετικό. Το ξέρουμε πια! Ας κάνουμε – όσοι είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό το βήμα – ό,τι μπορούμε προς αυτήν την κατεύθυνση.

Στη συνάντηση που είχαμε σήμερα, με τρεις εξαιρετικούς ομιλητές, τον Tom Hobson, τον Σπύρο Κασιμάτη και τον Άγγελο Πατσιά, άκουσα μια μαμά να λέει, «είμαι μόνο μια μαμά, δεν έχω τις γνώσεις, δεν έχω ειδικότητα». Είμαι μόνο μια μαμά, αλλά είμαι η μόνη μαμά που έχει το παιδί μου. Της το οφείλω!

Το νερό έχει μπει στο αυλάκι. Όποιοι είναι έτοιμοι να υποστηρίξουν με οποιονδήποτε τρόπο τον αγώνα αυτόν, ας επικοινωνήσουν μαζί μου. Οι επόμενες μέρες θα μας δείξουν τα βήματά μας…

14 comments:

  1. Καλημερα Χριστιανα! Και εμας μας ειχαν καταγγειλει και μπορω να πω πως εζησα στιγμες απολυτου τρομου! Ειμασταν ηδη μελη του HSLDA και επικοινωνησα μαζι τους. Μας βρηκαν εναν Ελληνα δικηγορο που συνεργαζεται μαζι τους και παλευει για ανθρωπινα δικαιωματα. Το ονομα του ειναι Βασιλειος Τσιρμπας. Για πολυ καλη μας τυχη ειχαμε αισιο τελος της υποθεσης εφ'οσον βρηκε ο δικηγορος πως η καταγγελια δεν ειχε περασει απο σωστα καναλια και δεν μπορουσε να προχωρησει. Ακομα ομως φοβαμαι. Θα ηθελα πολυ να μιλησουμε καποια στιγμη εαν αυτο ειναι ευκολο. Σας ευχομαι να πανε ολα καλα και να δεις πως εμεις οι απλοι μαμαδες και μπαμπαδες θα φτιαξουμε τον κοσμο που θελουμε για τα παιδια μας!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλημέρα και ευχαριστώ πολύ για αυτή τη σημαντική συμβολή. Κάθε βοήθεια/μαρτυρία/πληροφορία είναι χρήσιμη αυτή τη στιγμή!
      Η δική μου υπόθεση προχωράει, αλλά μ' ενδιαφέρει το κάθε παιδί, ο κάθε γονιός, ο κάθε πολίτης που θέλει να σέβεται τον εαυτό του, γιατί δεν υπάρχουμε μόνοι μας δημιουργικά και στο έπακρον των δυνατοτήτων μας.

      Σε αυτή τη φάση, και για να προχωράμε νομικά, θα ήθελα να δημιουργήσουμε τρεις ομάδες, ονομαστικά και με στοιχεία (τηλέφωνο/μέιλ κλπ):

      1. Ποιοι κάνουν homeschooling ήδη.
      2. Ποιοι θα έκαναν αν μπορούσαν δια νόμου.
      3. Ποιοι θα υποστήριζαν την νομιμοποίηση είτε έκαναν οι ίδιοι homeschooling είτε όχι.

      Όπως έχω γράψει στο κείμενο, το homeschooling δεν θα ήταν η πρώτη μου επιλογή αν είχα τη σωστή, ελεύθερη, δημοκρατική εκπαίδευση, με κέντρο το παιδί και τις ανάγκες του, τον άνθρωπο και το ένστικτο της δημιουργίας κοινοτήτων/αλληλεγγύης/προσφοράς, όπως και τις ανάγκες της μελλοντικής κοινωνίας που αλλάζει ραγδαία (ενώ το νυν εκπαιδευτικό σύστημα έχει μείνει δεκαετίες πίσω).

      Θα χαρώ να μιλήσω με όποιον είναι μαζί μας, μπορεί να βοηθήσει, να προσφέρει την εμπειρία του, τη γνώση του. Στείλτε μου μέιλ στο autognosia.dyslexia@hotmail.com και θα επικοινωνήσω.

      Μαζί, μπορούμε (επιτέλους) να κάνουμε πολλά! :)

      Delete
  2. Ευχαριστω για την γρηγορη απαντηση. Εχω στειλει το μειλ οπου μοιραζομαι ενα κομματι τις ιστοριας μας. Καλημερα!

    ReplyDelete
  3. Ποσο νομιμο είναι να μη μπορει ο γονιος ν αποφασισει για το παιδι του;Ομως πρεπει αν το κρατος δωσει αυτό το δικαιωμα στους γονιους ,να προστατευσει και ορισμενα παιδια από καποιους "γονιους" και δεν εννοω εσας όπως καταλάβατε.Ομως μπορει η διδασκαλια και μεσ στο σχολειο να γινει πιο ευέλικτη,δημοκρατικη,χωρις βιβλιο τυφλοσουρτη.Αρκει καποια στιγμη επιτελους να ερωτηθουν ,να συμμετασχουν και οι εκπαιδευτικοι στην οργανωση της υλης κι όχι καποιοι πανεπιστημιακοι που δεν εχουν σχεση με σχολειο -ταξη...μεγαλο θεμα...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μεγάλο θέμα όντως, αλλά μην αφήνουμε τους φόβους μας να μας παραπληροφορούν. Η ελευθερία δεν σημαίνει με κανένα τρόπο ασυδοσία ούτε καταπατεί τα ανθρώπινα δικαιώματα του κάθε πολίτη.

      Έχουμε πολλά να κάνουμε και είναι μακρύς ο δρόμος μα θα τα καταφέρουμε. Ας εστιαστούμε πρώτα στο πρώτο βήμα, με το οποίο αρχίζει το κάθε μακρύ ταξίδι. Ποιοι θα υποστηρίξουν;

      Delete
  4. Χριστιαννα τι θα ηθελες απο μενα? Υπογραφη βαζω σιγουρα στο 3 και λογικα στο 2 επισης αν και homeschooling δεν θα εκανα ακριβως. Θα προτιμουσα εναν εκπαιδευτικο στο στιλ που συζηταμε, να κανει μαθημα ελευθερο σε ενα μικρο γκρουπακι παιδιων μαζι με το δικο μου (οι φιλιες του σχολειου ειναι ανεπαναληπτες)... Μετραει ως 2 αυτο?

    Λυδια :-)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Για πολλούς το homeschooling είναι η ιδανική λύση. Για μένα ήταν και είναι η αναγκαστική προσγείωση, σε ένα σύστημα που δεν μου προσφέρει εναλλακτικές.

      Το όραμά μου είναι άλλο και εύχομαι να προλάβω να ζήσω, για να το δω να παίρνει σάρκα και οστά. Κάποια στιγμή, όταν πάψω να καταδιώκομαι ως εγκληματίας επειδή προσπαθώ και θέλω το καλύτερο για το παιδί μου, όλα τα παιδιά και το μέλλον μας, θα το δημοσιεύσω... και εύχομαι να το φτιάξουμε όλοι μαζί!

      Σ' ευχαριστώ για τη στήριξη!

      Delete
    2. Επίσης Λυδία (αλλά και για όποιον θέλει), χρειαζόμαστε στοιχεία: όνομα, μέιλ και αν θέλετε τηλέφωνο, για να συμπεριλάβουμε υποστηρικτές στη λίστα που δημιουργούμε.
      Μπορείς να τα στείλεις με μέιλ (autognosia.dyslexia at hotmail.com), μήνυμα ή στη φόρμα επικοινωνίας του blog.
      ευχαριστώ!

      Delete
  5. ενδιαφέρομαι πολύ! τί ακριβώς είναι το homeshcooling παρακαλώ;..σίγουρα προσυπογράφω στην ομάδα 3

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μπορείς να ξεκινήσεις από δω Θέμις:

      http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7_%CF%83%CF%84%CE%BF_%CF%83%CF%80%CE%AF%CF%84%CE%B9

      http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7

      http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CE%BD_%CE%A7%CE%BF%CE%BB%CF%84_%28%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CF%8C%CF%82%29

      http://synthesieautou.blogspot.gr/search/label/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%28unschooling%29

      και φυσικά, αυτό το προσωπικό blog.
      Υπάρχουν άπειρες πληροφορίες και εμπειρίες! :)

      Στείλε μου αν θέλεις μέιλ, autognosia.dyslexia at hotmail.com, για να σε συμπεριλάβω στην ομάδα υποστηρικτών, με το μέιλ σου.

      ευχαριστώ!

      Delete
  6. Χριστιάνα καλησπέρα!
    Είμαι δάσκαλος στο δημόσιο σχολείο και έχω ακούσει από μηνών για την ελεύθερη έγερσή σου ενάντια στην υποχρεωτικότητα του σχολείου.Πως άραγε μπορεί κάτι δωρεάν να είναι υποχρεωτικό και ταυτόγχρονα ελκυστικό;
    Το ζήτημα είναι τόσο σύνθετο και απλό συνάμα όσο και η κατανόηση της έννοιας της ελευθερίας.Είμαι στο σχολείο,είμαι με τα παιδιά με ένα τρόπο που αγωνιά να δίνει θέση,λόγο ,προτεραιότητα σε αυτά.Τα ερωτήματα καιοι προβληματισμοί είναι παρόντα κάθε μέρα με έναν καινούργιο τρόπο και διάσταση.Μπορώ να εννοήσω το σχολείο ως εργαστήριο μάθησης μιας πραγματικής αυτοδιαχειριζόμενης κοινότητας ανθρώπων όπου ο δάσκαλος είναι ένας διακριτικός συντονιστής εργαστηρίων και ανακαλύψεων.Με πολλά λόγια τα έχω πει εδώ... https://www.alfavita.gr/arthron/topothetisi-toy-syllogoy-didaskonton-ds-kampis-artas-stin-imerida-tis-doe .Στη διάθεσή σου(σας) για ό,τι νομίζετε πως μπορώ να συνεισφέρω.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ιωάννη, σε ευχαριστώ για την προσφώνηση, όπως και για τον ενικό. Το σκέφτηκα, οπότε και το αναφέρω...Θα πρέπει κάποια στιγμή να παραιτηθούμε οι άνθρωποι από τις επιφανειακές τυπικότητες που μας κρατάνε σε απόσταση.
      Μόνο έτσι θα μπορούμε ΜΑΖΙ και όχι απέναντι, να βρούμε τις δημιουργικές λύσεις που θα αλλάξουν ριζικά αυτό που ονομάζουμε εκπαίδευση, αλλά δεν είναι παιδεία.
      Η δική μου απόφαση ήταν/είναι απόφαση ανάγκης και συνειδητής επιλογής, μπροστά στην πλήρη απουσία οποιωνδήποτε εναλλακτικών επιλογών. Ούτε ιδανική, ούτε εύκολη (πίστεψέ με).
      Αλλά, αυτό που βλέπω ως αποτέλεσμα, μού δίνει το θάρρος και την υπομονή να συνεχίσω ν' αμφισβητώ ό,τι δεν λειτουργεί και άρα δεν μπορώ/δεν δικαιούμαι (βάση της συνείδησής μου) να στηρίζω.
      Σ' ευχαριστώ για τη στήριξη!
      Χαίρομαι που έχουμε αρχίσει να σκεφτόμαστε, πολλοί, πως οφείλουμε κάτι άλλο να κάνουμε, από το να συνεχίζουμε δουλικά όσα μας επιστρέφουν στον Μεσαίωνα, αλλά σίγουρα δεν δημιουργούν το μέλλον μας.

      Delete
  7. Καλημέρα Χριστιάνα!
    Η λέξη κλειδί είναι,όπως ορθότατα πρόβαλες, το "μαζί".Κοινωνία δεν είναι μια τυχαία συνάθροιση.Είναι σύγκλιση ανθρώπων με συγγένεια στο ήθος και τις αρχές, και βούληση να είναι ελεύθεροι και να αυτοκαθορίζονται.Κάτω από αυτό το πρίσμα μπορούμε να εννοήσουμε και συστήσουμε θεσμούς.Χωρίς αυτό συνεχίζουμε να υπάρχουμε ως δούλοι.Η αγωνία για το τι αφήνουμε ως παράδειγμα και παρακαταθήκη για τα παιδιά μας είναι συνεχής για όσους έχει απομείνει νους και ανθρωπιά.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη...
      Μικρά θαρραλέα βήματα χρειάζονται για να βγαίνουμε από τη συνήθεια που τολμούμε πλέον ν' αμφισβητούμε.
      Η ζωή μας είναι όμορφη αν τη ζούμε συνειδητά...το διαπιστώνω καθημερινά!
      Θα τα λέμε στην πορεία...
      Καλή είναι η μέρα...Είναι πάντα ό,τι χρειάζεται για ν' ανοίξουμε τα μάτια μας!

      Delete