Για το καλό μας

Μου λέει μια φίλη,  «θέλω να γράψω την δική μου κατάθεση ψυχής, μπορώ;» Και βέβαια!

Δεν πρόσθεσα ούτε άλλαξα, ούτε λέξη.

«Χθες το μεσημέρι ,επισκέφτηκα τον ανιψιό μου . Μπαίνοντας στο σπίτι είδα ένα μεγάλο καρούμπαλο στο μέτωπο του . Ανησύχησα αλλά δε του είπα κάτι , κατευθύνθηκα στην κουζίνα που ήταν η γιαγιά του, ρωτώντας τη ,γιατί ο μικρός έχει τραύμα και αν τον χτύπησε. Μου απάντησε αρνητικά και μου είπε πως δε το είδε καν. Τον φώναξε μέσα για να τον δει. Ο ίδιος ,απόρησε γιατί ούτε ο ίδιος το είχε δει .

Αναρωτήθηκα αν δε του είπαν τίποτα το πρωί στο σχολείο ώστε να το παρατηρήσει και ο ίδιος  ,κανείς δεν το είδε. Δε μπορώ να καταλάβω γιατί κανείς δεν είδε κάτι τόσο φανερό. Η γιαγιά του μου είπε ,ότι τελευταία χτυπάει συνέχεια το κεφάλι του και όλο το σώμα του στον τοίχο και τραυματίζεται. Το ξέρω αυτό το συναίσθημα ,το έχω ζήσει. Θυμήθηκα ότι ήμουν εξοργισμένη και έστρεφα την οργή σε εμένα.

Προσπαθώντας να καταλάβω γιατί είναι τόσο οργισμένος , ανοίξαμε μια τεράστια συζήτηση , 7 ωρών ενώ σκόπευα αρχικά να καθίσω 1 , στην οποία συμμετείχαμε όλοι . Σαν οικογένεια ,δεν είχαμε καταφέρει ποτέ ,ούτε να καθίσουμε οι μισοί σε ένα τραπέζι για φαγητό , ο καθένας πορευόταν μόνος του. Κι, όμως ,χθες για πρώτη φορά ήμασταν όλοι σε ένα τραπέζι και νιώθαμε καλά με αυτό . 

Αρχικά μου ανέφερε η γιαγιά , ότι τσακώνονται συνέχεια για το σχολείο ,κάτι που ήδη ήξερα , δε μου έκανε εντύπωση . Με άφησαν  άφωνη ,όμως ,οι ερωτήσεις του μικρού. Ήταν σοκ για εμένα.
Θα κάνω μια παρένθεση εδώ . Όταν κάποια στιγμή κατάλαβα ότι με χειραγωγούσαν , με εκμεταλλεύονται και με κακοποιούν , έψαχνα για απαντήσεις. Σε κάποια άρθρα , για την χειραγώγηση και την κακοποίηση , θεταν κάποιες ερωτήσεις , ώστε να βάλεις έναν καθρέφτη μπροστά στο θύτη για να φανούν οι πραγματικές του προθέσεις. 

Ο μικρός ,δεν είχε πρόσβαση σε τέτοιες πληροφορίες. Για αυτό σοκαρίστηκα ,όταν διαπίστωσα , ότι χωρίς να έχει γνώση για αυτό ,όλες οι ερωτήσεις του ήταν οι ερωτήσεις που είχα δει στα άρθρα για την κακοποίηση. " Τι θα κερδίσω από αυτό; " " Μου φέρονται καλά; " " Μου το ζητάνε ή μου το επιβάλλουν ; " . Ήταν σαν να είχε βάλει έναν καθρέφτη μπροστά και να έδειχνε σε όλους μας ότι το σχολείο είναι ο κακοποιός. 

Δε μίλησα. Δε μπορούσα να το χωνέψω εκείνη τη στιγμή . Και η συζήτηση συνεχίστηκε. Η γιαγιά μου είπε ότι το πρωί ο μικρός ήταν σε πανικό , γιατί ο καθηγητής τον είχε προσβάλλει την προηγούμενη φορά και φοβόταν να πάει στην τάξη σήμερα. " Με έκανε ρεζίλι σε όλη την τάξη , μου φώναζε , με πρόσβαλε " Μέσα μου αναρωτήθηκα , αν ο καθηγητής είναι καθηγητής ή τρομοκράτης. Δε μίλησα. 

Η συζήτηση συνεχίστηκε και μιλήσαμε για άλλον καθηγητή , ο οποίος γίνεται έξαλλος με τα παιδιά ,αν δε αποστηθίζουν ακριβώς το κείμενο. Αν αλλάξουν έστω και μια λέξη ,θυμώνει και τους λέει , ότι " θα τα λένε ακριβώς όπως τα βιβλία " . Ο μικρός άλλαξε μια λέξη και ο καθηγητής θύμωσε. Τον ρώτησε πού βρήκε τη λέξη , ο μικρός απάντησε στην εγκυκλοπαίδεια και ο καθηγητής τον απείλησε ότι αν δε λέει το μάθημα ακριβώς όπως το βιβλίο ,θα τον αφήσει το καλοκαίρι στην ίδια τάξη. Ο μικρός πάλι ,πανικοβλήθηκε . Η γιαγιά έσπευσε να δικαιολογήσει τον καθηγητή ότι είναι τελειομανής. Δεν άντεξα να ξανασιωπήσω και αναρωτήθηκα φωναχτά " γιατί την πετριά του καθηγητή πρέπει να την πληρώσει ο Γιώργος; " . 

Στη συνέχεια , η γιαγιά μου είπε ότι ο μικρός επαναλαμβάνει συνέχεια ότι "είναι άχρηστος" , ότι "είναι σκουπίδι" . Παρότι η γιαγιά θεωρούσε ανέκαθεν τους συναισθηματισμούς μια βλακεία , φάνηκε να σπάει όταν το είπε. " Δε θέλω να νιώθει έτσι. Στεναχωριέται ο ίδιος ." Αναρωτήθηκα , ποιοι και γιατί του δημιούργησαν την αίσθηση ότι είναι " άχρηστος και σκουπίδι " . 

Τέλος μου ανέφερε ότι έχει απομονωθεί από τους υπόλοιπους συμμαθητές του . Ο μικρός μου είπε ότι δε του δίνει κανείς σημασία και ότι φέρονται σαν να είναι αόρατος. Η γιαγιά δικαιολόγησε τους καθηγητές που φέρονται έτσι , λέγοντας μου ότι τον έχουν βάλει στην γωνία , γιατί δε προσπαθεί.  Φοβήθηκα εκείνη τη στιγμή ,γιατί ξέρω ότι αν χρειάζεται σημασία και δε του δίνει κανείς , θα προσπαθήσει να την κερδίσει με αρνητικό τρόπο. Και όταν καταλάβει ότι πιάνει , θα συνεχίσει τις άσχημες συμπεριφορές.

Τέλος , μιλήσαμε για το πρόγραμμα του σχολείου , που δεν αφήνει περιθώρια καθόλου για διασκέδαση , ξεκούραση παιχνίδι ,γνωριμίες ούτε καν φλερτ . Στην εφηβεία μου ,τα χρειαζόμασταν όλα αυτά κι όμως σε ένα πρόγραμμα που ο μαθητής από τις 8 το πρωί μέχρι τις 12 το βράδυ είναι στο σχολείο ή διαβάζει για αυτό ,δε μένει χρόνος ,ενέργεια ,διάθεση για τίποτα και όλοι συμφώνησαν ότι είναι πολύ αγχωμένοι με αυτήν την κατάσταση .

Φεύγοντας , σκεφτόμουν συνέχεια την Χριστιάνα. Σκέφτηκα πως αν το σχολείο είναι τρομοκράτης , τότε το σχολείο θέλω να καταστραφεί. Σκέφτηκα πως αν το σχολείο είναι κακοποιός , τότε σε αυτό αρμόζουν χειροπέδες. Κι αν το σχολείο φτάνει τα παιδιά να χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοίχο, τότε ας γκρεμιστούν οι τοίχοι του σχολείου. Κι αν το σχολείο δημιουργεί την αίσθηση στα παιδιά ότι είναι άχρηστα και σκουπίδια ,τότε το σχολείο είναι για τα σκουπίδια.  Κι αν μια μάνα αποφάσισε , να πάρει το παιδί της από έναν τρομοκράτη και έναν κακοποιό ,τότε το δίκαιο είναι με τη μάνα. Και αν η δικαιοσύνη αποφάσισε να αφαιρέσει το παιδί από την μάνα και να το παραδώσει στον κακοποιό του , τότε δεν είναι δικαιοσύνη. »

Σ. Σ.

Αυτό που δεν κατάλαβαν ακόμα πολλοί είναι πως η δημιουργία φοβικών, σκλαβωμένων, υποταγμένων πολιτών (αντί Ανθρώπων) δεν συμβαίνει τώρα, αλλά έχει σχεδιαστεί προ πολλού! Κυρίως σε όλ' αυτά που διδαχθήκαμε πως είναι "δικαιώματά μας", "δωρεάν", "παροχές", "μόρφωση", "φροντίδα" κλπ. 

Η βία σπάνια έρχεται ντυμένη σαν διάβολος ή σαν κακό... αλλά "με τις καλύτερες προθέσεις για το καλό μας".