"Βασανιστήριο το σχολείο.... Ήθελα να τελειώσει...."

Είναι πολλά αυτά που ακούω καθημερινά για την εκπαίδευση, μέσα από τη δουλειά μου. Τα περισσότερα, δεν βγαίνουν δημόσια σχεδόν ποτέ. Δεν έχουν και καμία βαρύτητα. Ποιος να τα λάβει υπόψη; Δεν είναι κάτι που συζητάς με τους φίλους σου ή συνδέεις απαραίτητα με το παρόν σου, με όλη τη ζωή σου. Συνηθίζουμε τόσο εύκολα να διαχωρίζουμε, να αποξενώνουμε τα διάφορα κομμάτια μας, έτσι όπως μάθαμε στο σχολείο να κάνουμε, τόσο αποτελεσματικά!

Με αφορμή όμως τον "διάλογο για την παιδεία" (άσχετα αν ο όρος "παιδεία" έχει χάσει κάθε νόημα πια), θέλω να μοιραστώ τα λόγια μιας νέας κοπέλας, από τα σχολικά της χρόνια, που δεν διαφέρει και πολύ από όσα συνήθως συναντώ...

"Θυμάμαι μικρή βαριόμουν τα μαθηματικά όπως τα δίδασκαν και είχα κάποιες απορίες πχ γιατί να είναι έτσι αυτό η το άλλο...;
Φυσικά ούτε που μίλαγα νόμιζα ότι θα ήμουν χαζή...
Αν ρώταγα και οι άλλοι που δε είχαν απορίες και παίρναν καλό βαθμό καταλάβαιναν καλύτερα... Έτσι πίστευα...

Βασανιστήριο το σχολείο.... Ήθελα να τελειώσει....
 
Όταν μας έκαναν μαθηματικά...
Και κάμε προβλήματα του τύπου αφαιρέσεις και τέτοια.. 
Έλεγα στην μαμά μου επειδή βαριόμουν , "πού θα μου χρειαστούν αυτά; "
Μου λέει, "πως θα επιβιώσεις;"
Μαθηματικά εννοούν τα οικονομικά....

Σκεφτόμουν ότι θα υπάρχει και άλλη γνώση...
Για το σύμπαν... για τον άνθρωπο... Ονειρευόμουν κάτι μεγάλες βιβλιοθήκες... που βλέπεις στις ταινίες... 
Ένα δωμάτιο μόνο με βιβλία...
Και να μελετάς.... να εξερευνάς..... να σου κινούν την περιέργεια τα μυστήρια του κόσμου...
Να χάνεσαι...  

Πίστευα πως αν διαλέξω την σχολή που θέλω τότε θα αγαπήσω την μάθηση...
Αλλά και στο πανεπιστήμιο χειρότερα.... 

Μόνο ένας καθηγητής από εκεί άξιζε.... αλλά δε τον παρακολουθούσαν πολλοί..
Κάποιες φορές είχε σιωπές κατά την διάρκεια της παράδοσης...
Αλλά ήταν πιο πολύ συζήτηση και όχι απλά να μιλάει... εξαιρετικός... "
Ε.Α.

Βιβλιοθήκες....τι σπάνιο φαινόμενο...
Δεν θεωρείται μέσα στα αναγκαία των δήμων, του υπουργείου, των ανθρώπων. Τα φροντιστήρια όμως υπάρχουν παντού. Τα κλειστά σχολεία/φυλακές, παντού. Ο δήθεν αθλητισμός, επίσης υπάρχει. Η τέχνη ανύπαρκτη...

Ας συνεχίσουμε τον "διάλογο για την παιδεία"...με "μεταρρυθμίσεις", "αλλαγές"....Και πάλι θα κοιμηθούμε με παραμύθια....όσοι ακολουθούμε αυτήν την οδό...