Παραπληροφόρηση

Δυστυχώς, κάτι τέτοια κειμενάκια όπως αυτό νομίζουν πως συμβάλλουν στην πληροφόρηση, στην ενημέρωση, τελικά στην αλλαγή των κακώς εχόντων. Είναι όμως τόσο αντίθετα τα πράγματα απ' ό,τι φαίνεται...

Ένα κείμενο, όπως πολλά που στάζουν συναισθηματισμό και καταφέρνουν με μεγάλη ευκολία να ενισχύουν τις ενοχές που ήδη υπάρχουν εγκατεστημένες στον ψυχισμό μας, χωρίς να προσφέρουν τίποτα χρήσιμο στην πραγματική αλλαγή. Άλλωστε, κυκλοφορούν τόσα πολλά τέτοια αλλά τίποτα δεν αλλάζει, δεν αποτελούν πηγή γνώσης ή σοφίας. Μόνο κατηγορούν έμμεσα, προτάσσουν το δάχτυλο που δείχνει απλά το σύμπτωμα, χωρίς να αγγίζουν ποτέ την ουσία. Θα πρέπει να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε τι διαβάζουμε, τι πιστεύουμε, τι ενισχύουμε!

Είναι αδύνατον να δούμε την ουσία πίσω από τα φαινόμενα, αν δεν έχουμε εκπαιδευτεί να το κάνουμε. Το σύστημα σκέψης που υπηρετούμε και το σύστημα εκπαίδευσης που διατηρούμε κάνει ό,τι μπορεί για να συνεχίσει την άγνοια, την εστίαση στην επιφάνεια και στα συμπτώματα, κρύβοντας όμως την αλήθεια.

Σε τι αλήθεια χρησιμεύει η κατηγορία του γονιού; Σε τι οφείλεται αυτή η άμεση και έμμεση κατηγορία ενός συμπτώματος που η αιτία του αλλά και οι διαδρομές του εξακολουθούν να κρύβονται από την πλάνη των αισθήσεων και του γραμμικού νου; Πώς να θεραπεύσεις το σύμπτωμα όταν η αιτία παραμένει καλά κρυμμένη;

Υπονοεί τον "κακό" γονιό! Υπονοεί τη συνειδητή δράση που δεν υπάρχει! Υπονοεί τη γνώση που στερείται συνειδητοποίησης! Υπονοεί έναν τέλειο, αγγελικά πλασμένο κόσμο που δεν είναι και δεν "θα έπρεπε" να είναι! Αγνοεί το χορό των αντιθέτων, τον τρόπο λειτουργίας του νου, την επιβολή των συναισθημάτων και τόσα άλλα που δεν μαθαίνουμε ποτέ, πουθενά. Πώς να αλλάξει οτιδήποτε μέσα σε αυτό το σύστημα κατηγοριοποίησης, εξέτασης, τιμωρίας και ανταμοιβής που συντηρούμε ασυνείδητα;

Το ίδιο σύστημα σκέψης που διδάσκεται στα σχολεία, που κρίνει και κατηγοριοποιεί τα παιδιά, συνεχίζοντας την πλάνη, αναθρέφοντας φοβικά άτομα.

Γιατί, πώς να σταματήσει κάποιος να κάνει κάτι που δεν καταλαβαίνει από πού προέρχεται μέσα του; Πώς ν' αντιληφθεί κάποιος τις συνέπειες μιας διαδρομής που δεν αναγνωρίζει; Πώς να μην κατηγορήσει τον εαυτό του για κάτι που δεν ελέγχει αλλά γνωρίζει πολύ καλά πως δεν προσφέρει; Πώς να μετατρέψει το εσωτερικό σύστημα κρίσης και τιμωρίας όταν μόνο αυτό έμαθε και κανείς, πουθενά δεν του έχει δείξει κάτι άλλο;

Γιατί υπονοείται πως οι ενήλικες δεν είναι παιδιά...κακοποιημένα παιδιά! Γιατί υπονοείται πως κάνοντας παιδιά ξέρουν αυτόματα και πώς να είναι γονείς; Πού/πότε το έμαθαν αυτό; Πότε έγιναν γονείς στον εαυτό τους πριν κάνουν παιδιά; Ποιά παιδεία διδάσκει στον άνθρωπο πώς να βρίσκεται στο κέντρο του, πώς να ελέγχει το νου του, πώς να βρίσκεται συνειδητά στη ζωή του; Ποια εκπαίδευση διδάσκει την αυτάρκεια, την εσωτερική γαλήνη, την αρμονική σχέση με τον Εαυτό;

Θλίβομαι με τέτοια κείμενα, που κάθε άλλο παρά πληροφορούν, μορφώνουν ή αλλάζουν την ουσία της ζωής μας....