Ένα κοινό ταξίδι αυτο-αποκάλυψης

Δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα μάθαινα τόσα πράγματα καθημερινά!

Ήξερα, αλλά τώρα το ζω κάθε στιγμή, πως το μεγαλύτερο μέρος της ύπαρξης είναι αόρατο αν και φανερό.

Χρειάζονται όμως δυο πράγματα σε αυτήν την πορεία, της επιλογής της «αποσχολειοποίησης» για να αντιληφθείς πραγματικά, και πρέπει να συνυπάρχουν παράλληλα:

Να υπάρχει ένα ελεύθερο παιδί, που έρχεται σε αυτόν τον κόσμο μόνο με τον δικό του προσωπικό προγραμματισμό, που δεν ενισχύεται ασυνείδητα αλλά του επιτρέπεται να τον διερευνήσει, αφού τον αντιληφθεί.

Και ένας συνειδητός ενήλικας που έχει διατηρήσει την αγνότητα του παιδιού μέσα του, όντας σταθερός, αληθινός και καινούργιος στις εκφράσεις τους.

Και τότε ξεκινά ένα μαγικό ταξίδι, που δεν γνωρίζεις τις διαδρομές του, όμως αποκαλύπτεις πολλά στην κάθε στιγμή του.

Δεν υπάρχει πλέον η διαχωριστική γραμμή, το παιδί ή εγώ μαθαίνω. Είναι μια κοινή πορεία, στην οποία ο καθένας λαμβάνει όλα όσα του αναλογούν, προσφέροντας στον άλλον ταυτόχρονα.

Οι περισσότερες στιγμές δεν περιγράφονται καν, μέσα στην αποκαλυπτική μεγαλοπρέπειά τους, γιατί φαντάζουν συνηθισμένες και ασήμαντες για τα απαίδευτα μάτια και τα κλειστά αυτιά. Μα, για μας, είναι μοναδικά διαμάντια που έχουν διαχρονική σημασία, έστω κι αν δεν μπορούμε να αντιληφθούμε το χρόνο συνολικά, μέσα από τα φυσικά μας μάτια και την επιφανειακή αντίληψή μας.

Ζωντανεύουν όμως οι άνθρωποι, η φύση, η μυθολογία, τα παραμύθια, όλες οι δράσεις μας, οι γνωριμίες, οι συζητήσεις, οι εμπειρίες όποιες κι αν είναι, κάθε φορά, με έναν νέο, μοναδικό τρόπο, που δεν ελέγχουμε μηχανιστικά. Όλα αποκτούν νόημα, έχουν θέση και έχουν κάτι πολύτιμο να μας δώσουν.

Θέματα που νόμιζα πως δεν ήξερα, αποκαλύπτονται όταν πραγματικά τα έχουμε ανάγκη, και βρίσκουμε πάντα αυτό που χρειαζόμαστε τη δεδομένη στιγμή ΚΑΙ μέσα μας ΚΑΙ ως πληροφορία, αναγκαία για τη συνέχεια.

Τι σημαίνει το «να είσαι έξυπνος;» συζητήσαμε τις προάλλες. Γιατί της πέρασε από το νου πως είναι αυτός που ξέρει πολλά πράγματα, που έχει πολλές γνώσεις για πολλά πράγματα. Όχι, δεν είναι αυτός και το ξέρω καλά πλέον, αν και δεν χρειάστηκε μέχρι που μου παρουσιάστηκε η ερώτηση να το σκεφτώ.

Έξυπνος είναι αυτός που ξέρει να σκέφτεται μόνος του και που μπορεί παράλληλα, με θάρρος, να εκδηλώνει/πράττει/Είναι αυτά που ανακαλύπτει μόνος του.

Ο συλλογικός προγραμματισμός που αρχικά μας διακυβερνά όλους, την θέλει να πιστεύει, να συμμορφώνεται και να υιοθετεί άκριτα. Όμως μαθαίνει να αμφισβητεί, να σκέφτεται και να Διακρίνει μόνη της. Για μένα, είναι μια συνεχιζόμενη πρόκληση, που δεν αφήνει περιθώρια εφησυχασμού, παραλαβής δαφνών ή παρελθοντικές, μηχανιστικές απαντήσεις.

Την "προετοιμάζω για την "πραγματική" ζωή"; Όχι! Την προετοιμάζω να Είναι και να παραμείνει ο Εαυτός της, ενώ φτιάχνει τη ζωή που όλοι θέλουμε, όμως λίγοι την αναλαμβάνουμε πραγματικά.

Μπορεί να συνυπάρχει με τους γύρω της όντας τόσο "διαφορετική"; Μα δεν αντιλαμβάνεται την διαφορετικότητά της παρά μόνο αυτός που έχει διεισδύσει στη δική τους διαφορετική μοναδικότητα και αυτή δεν ξέρει να διαχωρίζει τους ανθρώπους παρά μόνο μέσα από το δικό της εσωτερικό σύστημα Διάκρισης, που δεν χρειάζεται τυράννους, συμβούλους ή κατηχητές. Χρειάζεται εμπιστοσύνη και ενίσχυσή του μόνο. Αυτή, προσφέρει στον καθένα την αλήθεια της, σεβόμενη πάντα τις αληθινές προθέσεις του άλλου, που ο ίδιος συχνά αγνοεί.

Την προετοιμάζω για το "μέλλον" της; Όχι, την προετοιμάζω για το παρόν της, που το ζει ολιστικά, με σεβασμό και γιορτινή διάθεση για το δώρο της ύπαρξής της. Το μέλλον έχει ήδη λάβει την πολυτιμότερη επένδυση που θα μπορούσε να ονομαστεί "προετοιμασία" του.  

Αλλά, αυτά μαθαίνω εγώ...