Για τα παιδιά

«Kαι μια γυναίκα που βαστούσε ένα μωρό στην

αγκαλιά της είπε: Μίλησε μας για τα παιδιά.

Και είπε αυτός (ο προφήτης):

Τα παιδιά δεν είναι δικά σας παιδιά.

Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της ζωής

για τον εαυτό της.

Έρχονται στον κόσμο μέσα από σας

αλλά δεν προέρχονται από εσάς

και παρότι είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας.

Mπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας

όχι όμως τις σκέψεις σας

Γιατί έχουν τις δικές τους σκέψεις.

Μπορείτε να στεγάσετε το σώμα τους

όχι όμως την ψυχή τους.

Γιατί η ψυχή τους ζει στο σπίτι του αύριο

που εσείς δεν μπορείτε να το επισκεφτείτε

ούτε καν στα όνειρά σας.

Μπορείτε να πασχίσετε να τους μοιάσετε

μην προσπαθείτε όμως να τα κάνετε να σας μοιάσουν.

Γιατί η ζωή δεν πηγαίνει πίσω

ούτε μένει στο χτες.

Eίστε τα τόξα απ’ τα οποία τινάζονται

σαν ζωντανές σαϊτες τα παιδιά σας.

Ο τοξότης βλέπει στόχο στη γραμμή του Απείρου

και σας λυγίζει με τη δύναμή Του ώστε οι σαϊτες Του

να φύγουν γοργά και να φτάσουν μακριά.

Δεχτείτε το λύγισμά σας στα χέρια Του με χαρά.

γιατί αυτός, όπως αγαπά τη σαϊτα που εκτοξεύεται

αγαπά και τόξο που είναι σταθερό».

Χαλίλ Γκιμπράν

"The Garden of the Prophet" ("Ο κήπος του προφήτη", 1933),

Ο Γκιμπράν ξανάγραψε πολλές φορές τον "Προφήτη" -μια σύνθεση 23 ποιητικών στοχασμών- μέχρι να εκδοθεί, τελικά, το 1923. Γραμμένο από τον ίδιο στην αγγλική γλώσσα, είναι το βιβλίο που τον έκανε περισσότερο γνωστό και γνώρισε πολλές επανεκδόσεις.

Δεν θα μπορούσε ένα τόσο εμπνευσμένο κείμενο να λείπει από αυτό εδώ το blog. Πάντα διαχρονικό, θαρρώ πως ακόμα δεν το έχουμε κατανοήσει επαρκώς, ώστε να κάνουμε πράξη τις αλήθειες του, στην καθημερινότητά μας. Αυτό, μου θυμίζει πως είμαι ακόμα μαθήτρια στο σχολείο της ζωής, ανακαλύπτοντας νέες πτυχές της ύπαρξης και της ουσίας μας καθημερινά, με σεβασμό, ακλόνητη σιγουριά και ταπεινότητα, πιστή στην αλήθεια που αποκαλύπτεται συνεχώς, στο άγνωστο μονοπάτι της εξέλιξής μας.