Έχει δυσλεξία;

Είναι απόλυτα δοσμένη στο παρόν της, στον κόσμο της και φαίνεται να μην προσέχει, να μην ανταποκρίνεται σε ό,τι συνήθως συμβαίνει γύρω της.

Ξεχνάει εύκολα και δυσκολεύεται να οργανωθεί, να ακολουθήσει απλές οδηγίες.

Γράφει γράμματα ανάποδα, κάποιες φορές μπερδεύεται και διαβάζει ανάποδα, ξεχνάει γράμματα ανάμεσα στις λέξεις.

Ο λόγος της είναι άψογος, τουλάχιστον 2-3 χρόνια "πάνω" από την ηλικία της, ενώ το γραπτό της δεν ανταποκρίνεται "στην ηλικία της".

Δυσκολεύεται να μάθει/να θυμάται αλληλουχίες, όπως τους μήνες του χρόνου, αλλά μαθαίνει εύκολα και γρήγορα ό,τι μπορεί να βιώσει με τις αισθήσεις της.

Είναι υπερκινητική, μαθαίνει εν κινήσει, αδυνατεί να καθίσει πάνω από λίγη ώρα ακίνητη ή να περπατάει όταν μπορεί να τρέχει.

Ευτυχώς οι ταμπέλες δεν σημαίνουν τίποτα απολύτως για μας, δεν μας πιάνει πανικός μα ούτε και χρειάζεται να ανταποκριθούμε σε στατιστικές, να ενταχθούμε σε ομάδες εξέτασης, ένταξης, συμμόρφωσης, σύμφωνα με όλους τους άλλους ή με στατιστικές.

Όλα τα παιδιά γεννιούνται με κυρίαρχο το δεξί ημισφαίριο και όλες αυτές οι λειτουργίες είναι εντελώς φυσιολογικές για την παιδική ηλικία. Το γραμμικό, αριστερό ημισφαίριο "μπαίνει σε λειτουργία" αργά, σταδιακά, καθώς κοινωνικοποιείται το παιδί, αρχίζει να λειτουργεί αυτόνομα στον γραμμικό κόσμο του και μαθαίνει να εμπλουτίζει τις δυνατότητές του, ΧΩΡΙΣ να αφαιρεί ΤΙΠΟΤΑ από τις φυσικές, δημιουργικές λειτουργίες του. Ποιες είναι αυτές;

Η αχαλίνωτη δημιουργική φαντασία της.
Η δυνατότητα να αντιλαμβάνεται ευκαιρίες στα όποια εμπόδιά της.
Η ευκολία με την οποία επινοεί λύσεις και άλλους τρόπους σε ό,τι χρειάζεται να ανταποκριθεί.
Η απόλυτη αφοσίωση σε αυτό που κάνει και έχει αποφασίσει να δοθεί.
Η εμπιστοσύνη της στον εαυτό της και η φυσική αποδοχή που έχει για αυτό που είναι.
Η εστίασή της στην ουσία και στο νόημα, αφού βρίσκεται μόνιμα στο παρόν της.
Η αλάνθαστη διαισθητική της ικανότητα να διαχωρίζει το αληθινό από το ψεύτικο.
Η συναίσθησή της που αποτελεί φυσική λειτουργία που χάνουμε στη συνέχεια οι περισσότεροι.

Δεν θα μάθει να κάθεται, να γράφει και να οργανώνεται; Φυσικά θα μάθει... μαθαίνει. Όσο αισθάνεται ότι έχει την χωρίς όρους αποδοχή, όσο ξέρει ότι έχει το χρόνο της (αλήθεια, γιατί τόση βιασύνη;) και όσο της επιτρέπεται να εξερευνά τα όριά της... και τα δικά μας.

Το πραγματικό νόημα όλης αυτής της "κατάστασης" όμως είναι ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ από αυτήν... και είναι πολλά αυτά... όπως από κάθε "δυσλεκτικό" παιδί που χρειάζεται  ισορρόπηση των ημισφαιρίων του και την ομαλή ένταξή του στις λειτουργίες που απαιτεί το σχολικό σύστημα και η κοινωνία από αυτό... σε έναν κόσμο, που δεν έχει δημιουργηθεί για τα παιδιά ή για τη διαφορετικότητα που είναι δικαίωμα και κατάκτηση του καθενός μας.