Χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον

Όταν αποφασίζουμε να διαφοροποιηθούμε, ειδικά όταν αποφασίζουμε να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο, δεν το κάνουμε μόνοι μας.

Βέβαια αυτό γινόταν μέχρι τώρα. Η ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα ανθρώπων που έβαλαν τον εαυτό τους μπροστά, κατηγορήθηκαν, χλευάστηκαν, απορρίφθηκαν και/ή εκτελέστηκαν, μόνο και μόνο για να γίνουν αποδεκτοί στη συνέχεια και να επικρατήσει ο δρόμος που χάραξαν.

Τώρα ζούμε άλλες εποχές και άλλα επίπεδα συνειδητότητας. Χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε πως δεν είμαστε μόνοι, πως υπάρχουν πολλοί που έχουν σκεφτεί τις ίδιες ιδέες, που έχουν τους ίδιους προβληματισμούς, που θέλουν τα ίδια πράγματα, φτάνει να ψάξουμε και να θελήσουμε να τους βρούμε.

Όσο πρωτότυπη, αυθεντική, για το συλλογικό καλό είναι μια ιδέα/έμπνευση, τόσο περισσότερο χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον για να επιτευχθεί. Όχι ως κομμάτια ή ελλιπή μέρη, μα ως ολοκληρωμένες οντότητες που η καθεμιά έχει κάτι μοναδικό, χρήσιμο και αναγκαίο να προσφέρει.

Κάθε μέρα, με ό,τι συναντάμε στο δρόμο μας είναι μια νέα ευκαιρία να επανατοποθετηθούμε, να συν-πορευτούμε, να επανεξετάσουμε και να τολμήσουμε την αυθεντική έκφραση του εαυτού μας.

Τα δικά μας προβλήματα τα έχουν κι άλλοι. Μπορούμε να κάνουμε κάτι γι' αυτό. Τα δικά μας παιδιά είναι και τα παιδιά των άλλων, είναι όλα τα παιδιά. Δεν μπορούμε πλέον να κλεινόμαστε γύρω από τους φόβους μας, τους περιορισμούς που είτε εμείς είτε άλλοι επιβάλλουν σε μας, πιστεύοντας πως δεν έχουμε επιλογές, πως δεν υπάρχουν άλλες εναλλακτικές.

Χρειάζεται να βγούμε από τα καβούκια μας, να μην κρυβόμαστε πια, να τολμήσουμε να εκφράσουμε αυτό που θέλουμε και είμαστε πραγματικά, εξετάζοντας πώς μπορούμε να το κάνουμε πράξη με άλλους, ξεκινώντας από τους γύρω μας και επεκτείνοντας τη δράση μας χωρίς όρια... αφού δεν υπάρχουν όρια πλέον... παρά μόνο στο μυαλό μας!