Η Εξουσία κι Εμείς

Χρειάζεται νομίζω, να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας, κόντρα στην εκπαίδευσή μας, πως τα κόμματα, οι βουλευτές, το κράτος υπηρετούν ΕΜΑΣ και όχι το αντίστροφο...

Για να "φτιάξουν τα πράγματα" χρειάζεται να αντιληφθούμε ΕΜΕΙΣ, πόσο ανάποδα τα έχουμε εκλάβει!

Για να μη μένουμε στα λόγια, χρειάζεται να παραδεχτούμε πως η ίδια η δράση μας συντηρεί όλα όσα δεν λειτουργούν, είναι εναντίον μας και διατηρούν την όποια καταπίεση και έλλειψη.

Και αν η συνειδητή στάση ζωής μας, μάς φέρει αναγκαστικά αντιμέτωπους με το κατεστημένο, αυτό είναι μόνο η τελική, εξωτερική μάχη που χρειάζεται να δώσουμε, ενώ οι προηγούμενες εσωτερικές αποτελούν τα θεμέλια της ακλόνητης σιγουριάς και ευελιξίας μας. 

Σε προσωπικό επίπεδο, γιατί πάντα το προσωπικό χρειάζεται να εκδηλώνεται και να εκφράζεται...

Φυσικά και δεν δέχομαι οποιοδήποτε προσηλυτισμό, υπό όποιες προθέσεις, να προσβάλλει τη συνειδητότητα του παιδιού μου, όταν εγώ η ίδια φροντίζω για την πνευματικά υγιεινή, ελεύθερη ανάπτυξη της συνείδησής της. 

Φυσικά και δεν δέχομαι οποιονδήποτε ειδικό, δάσκαλο, εκπαιδευτή ορίσει το σύστημα βάση των κριτηρίων του, εφόσον ξέρω αδιαμφισβήτητα πως ο "παιδαγωγός" είναι λειτούργημα και δεν κλείνεται σε ακαδημαϊκές γνώσεις, πτυχία, τίτλους και οικονομικά οφέλη, αλλά αφορά εσωτερική παιδεία που είναι προσωπική επιλογή και καθήκον. 

Φυσικά και δεν δέχομαι το διαχωρισμό μάθησης από το παιχνίδι, τα εσωτερικά κίνητρα, την ανάγκη του κάθε παιδιού σύμφωνα με τα ταλέντα και την μοναδική προσφορά του.

Φυσικά και απαιτώ την ομαλή ένταξη του κάθε παιδιού στην κοινωνία, μη αποκλείοντας το από την πραγματική ζωή, με τις εχθρικές και καταπιεστικές κοινωνίες που έχουμε φτιάξει, γεμάτες όλων των ειδών τις φυλακές, τις απαγορεύσεις, τους περιορισμούς και τους εκφοβισμούς.

Φυσικά και αρνούμαι την οικονομική ή οποιαδήποτε άλλη ταξική διάκριση εις βάρος του παιδιού μου, η οποία συντηρείται με την έλλειψη συνεργασίας και σύνθεσης των διαφόρων πτυχών της ζωής μας. 

Φυσικά και αμφισβητώ όσα διδάσκονται στα σχολεία, ως υποχρεωτική ύλη, θεωρώντας πως οι όποιες υφιστάμενες απόψεις που πλασάρονται στα διάφορα μαθήματα ανάγονται σε δογματικές αλήθειες που χρίζουν αποστήθιση, υιοθέτηση και εξέταση. 

Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά απ' ότι τα έχουμε κάνει, αλλά το απλό είναι και το πιο δύσκολο να συνειδητοποιηθεί.

Τα μεγαλύτερα μαθήματά μου στη ζωή, τα έμαθα εκτός σχολείου.

Τα πολυτιμότερα εργαλεία που βοηθούν εμένα και παράλληλα προσφέρουν στους άλλους, τα απέκτησα μόνη μου, με τη στήριξη σπουδαίων παιδαγωγών, μεντόρων, μόλις συνειδητοποίησα πως ΕΓΩ είμαι ο κυβερνήτης της ζωής και της συνείδησής μου.

Τις πολυτιμότερες πληροφορίες τις απέκτησα με δική μου πρωτοβουλία, κατόπιν δικών μου ερευνών, και εσωτερικά και εξωτερικά. 

Η πολυτιμότερη σχέση που έχω αποκτήσει, εκτός σχολείου, είναι με τον εαυτό μου, και έτσι αναγνωρίζω - κόντρα στο φαίνεσθαι - τους πραγματικούς συμπορετυτές της ζωής μου, το σκοπό και τις αναγκαίες μάχες μου, από θέση γαλήνης και εσωτερικής αρμονίας με τη ζωή. 

Αρνούμαι την οποιαδήποτε πλάνη, το θεωρούμενο φυσιολογικό, τον οποιονδήποτε συμβιβασμό, τη φοβία και τη συμμόρφωση, από οτιδήποτε διαβουλεύεται τη δική μου γνώση, διαίσθηση και νόημα ζωής... που δεν μπορεί να διαφέρει ή να εναντιώνεται με το συλλογικό όφελος. 

Συχνά, το ύφος μου παρεξηγείται, καθώς μάθαμε να χαϊδεύουμε αυτιά, να κρύβουμε τον εαυτό μας πίσω από ψεύτικα προφίλ για να γινόμαστε αποδεκτοί, να κολλάμε στους τύπους και να αποφεύγουμε να κοιτάμε την αλήθεια μας κατάματα. Αλλά η ύπουλη παραπλάνηση της συνείδησης είναι ο πραγματικός εχθρός μας και όχι η ωμή/καθαρή τοποθέτηση της αλήθειας μας. 

Η πρόκληση του καθενός μας παραμένει η αλλαγή θέασής μας...
Είναι ακόμα η μοίρα της κάθε διαφορετικής φωνής να σβήνει στον προγραμματισμό που φοβάται την μετακίνηση; Ή μήπως ήρθε η ώρα να ενώσουμε όλες τις διαφορετικές φωνές ώστε να δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα που μας απελευθερώνει;